Gewoontes, patronen, triggers.
Verlangen, nostalgie, overgave.
Over
In Aeola geeft een jonge vrouw zich over aan de onthulling van een herinnering die diep in haar lichaam opgeslagen ligt. Tranen vloeien, armen trillen. Aeola onderzoekt nostalgie, het passeren van sensaties, en een diepe verbinding met zowel een externe bron als het innerlijke zelf.
Terwijl Noemi Calzavara, de verleidster, laat zien dat wat we waarnemen ons ook waarneemt, nodigt ze het publiek uit voor een rauwe maar etherische reis.
Aeola is een overgebleven ‘killed darling’ uit het repetitie proces van Yellow Horizon. Een scène die de eindmontage niet haalde, maar desondanks een sterke wil tot leven heeft. Aeola werd nieuw leven ingeblazen en is uitgegroeid tot een zelfstandige performance van 20 minuten.
Aeola is gemaakt voor verlaten plekken: Oude kleedkamers, volle opslaghokken, krakende zolders, verlaten speeltuinen en begraafplaatsen, desolate gangen, stoffige backstage-ruimtes… Vergane glorie vormt een uitstekend toneel voor deze nostalgische performance. Aeola heeft minimale technische benodigdheden.
Aeola is vernoemd naar Aeolus, de god van de wind.
Credits
Performance: Noemi Calzavara
Concept en choreografie: Annemijn Rijk
Muziek: Aura Bouw
Foto: Loet Koreman
